среда, 16 апреля 2014 г.

Прадпрыемства, малец, субботнік, матаблок...


Привет! У меня новости. Вчера начал работать. Опять специалист по маркетингу, опять в принципе обычное делопроизводство и хардкорные продажи. Но есть одно но. 




Так как я в принципе практически ничего не знаю о типографии всем техпроцессе, то главная задача изучить, вкусить. Все слушать, помалкивать и успевать записывать. Как звать? А вы в каком отделе работаете? А что делаете? А что самое главное? Особенности тонкости. Тут все по серьезному и надо хорошенько изучить предмет, матчасть и людей. CMYK, пантоны, высечка, УФ лакіроўка :)

Хлопцы, гэта самае, ДА... можа на мікрагофракартоне кашыроўку зробіце, з высечкай, а? Ага і гэта слухайце ў вас каландр я неяк чуў ёсьць, можа разок прагоніце ўвесь тыраж пятьсот тыш, нам другога варыянту і ня трэба, хопіць і так.

Сёння яшчэ так сабе, а ўчора. Мала таго што пешам тры кілометра шпацэраў на працу, так і на Субботнік аўтаматычна папаў (Панядзельнікавы субботнік і такое бывае, ДА). Да абеда аббег прадпрыемста, а пасля з ўсім бамондам на паветра - рабіць ландшафтны дызайн і азеляненне. І ведаешь што? Я быў уражаны. Ўсё кіраўніцтва з кожнага адзелу, адзін перад адным ледаколілі стаханаўскім рытмам. Жанчыны не адставалі: граблі, сажанцы, шлангі з вадой кантралявалі, метляносілі і падмяталосілі. І былі МАЗЫ. Сапраўдныя дваццацетоннікі, зямля кашне так сабе, па большасці бруд да асфальт, але і так добра. Трэба адзначыць, што быў і торф. На што “левыя” да “недалекія” чуткі сразу пусцілі: глядзіці гаўна прывезлі, яго нам толькі і не хапала.

А ўвогуле дзень можна была падзяліць на две часткі. Да штурвала тэнікі і пасля. Калі з пачатку час адлічваўся ад гадзінніка, то пасля, як быццам засасала ў машыну часу. Правліўся ў эпіцэнтр працы. Працаваў як трэба. Рукі некалькі разоў нагрузка свадзіла. Што рабіць, калі зімой нават снегавой лапаты не крануўся, а восень без палявых работ, а лета без уборкі ўраджаю. Дэмакратыя, лібералізм - тьфу! Толькі алоўкі, папера да талеркі з шклом нагружай у сталоўках ВНУ.

Маленькі, мясцовы матаблок на той дзень зрабіў мяне ШЭФАМ. Што рабіць, калі частка майго жыцця прашла паміж з яго братам. На чацвертай з заблакіраванным дыфферэнцыялам я пад нагрузкай рабіў “первабытную” лагісціку. Як "Варьят МАКС" рассякаў прастранства, паскорваючы працу і фронт запланаванага. А як прыемна была ў адзін моманд адчуць такі не знаёмы, але блізкі кожнаму "Драйверу" сіндром кіроўца. Калі ты падганяешь тэхніку, а пасля стаішь і нерухома чакаешь, паліш папіроскі, адплеўваючы паганы тытунь некуды ўбок, пакуль другія накідваюць у Кузаў, а пался скідваюць. Але мы не такія, як накідвалі, так і скідваў сам, пасля пракручваў ручны пускач і з поўным кузвам ляцеў на дапамогу пад самы гарызонт, пляцоўкі прадпыемства.

Дзень зацянуўся, але як толкі зрабілі ўсё на вуліцы хуценька збеглі ў памяшканне, дзе як трэба чакаў накрыты "шэфскі" стол. Пасля забраўуся некуды убок, ціхенька набіваў бакі і слухаў, слухаў. 

На прыканцы дня і можна была дамой. Спадарожнікам, пасля пехатой праз квартал да хаты, як з якога забытага вяселля… сонейка праз хмары так сама падымала настрой. Чаго чаго, а такога першага працоўнага дня я не меркаваў.

Ну а в целом работа интенсивная. Материал, краску закупают под конкретные заказы. Оборудование может все сделать быстро, но все всегда упирается в оплаты и в тиражи. Контроль серьзен и все еще в переди. Работаем!