четверг, 7 ноября 2013 г.

Усё як у Шаўліне

Думаешь у нас царква неяк інакш працуе, чым дзесці? Аднолькава, хіб што пацаны з шаўліня могуць на шпагат сесці ці каму па заслуга наском нагі: Нааа па нырке! І ўсё прыварот як рукой снялі, можна хлопца вывадзіць у людзі.

А так, ну гадоў табе пад сраку. Сябрукі ўжо даўно паляглі, хто дзе, адны як героі, другія ў Афрыцы ад малярыі, ну ці яшчэ якая хрэнь. Не з кем нават пагаварыць, паскардзецаа, да науголу пабурчаць у досталь - выгаварыцца значыць. Дескать што лепей: Бітлз ці Ролінг Стоунс, ці гэтыя як іх там, Пінк Флоід… Вось тут як раз царква і патрэбна. А што? Прымуць, чым часцей прыходзіьш тым больш шанец, што калі паміраць будзець (як на іспыце ў універы) табе ўспомняць, мол ага памятаем, быў такі хлопец, заходзіў...ну і як чалавека абмыюць там... ну разумееш мяне.

Шаўлінь працуе па гэткай с'хеме, ў іх храмы так сама нясуць пакуль ёсць здароўе, каб калі што табе закруцілі ў чыстае і грыфам скармілі на адным із камянёў дрэўняга Цібета. І ўспамінай як звалі.

Таму на царкву гнаць, гэта дужа дарма ёсць і ў её сэснс, ёсць. Для выпраўлення лёгіх формаў захворвання...


А то да сябрукоў прыходзішь, а я яны табе - ідзі нахер, ідзі нахер...а так да алтара прысунуўся, галаву схіліў і ўсё палягчэла, да і бацюшка з свайго пункту гледжання можа што ніць парэкамендаваць... не пустое месца... Вось так вот.

Комментариев нет:

Отправить комментарий